පාපැදි ගිල දමන අරුම පුදුම වනස්පතීන්

ගසකට හේත්තුකොට තැබූ පාපැදියක් හෝ යතුරු පැදියක් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් එකී ශාකයේම කොටසක් බවට පත් වීම සැබවින්ම අරුම පුදුම සිදුවීමක් නොවන්නේද? ඇමෙරිකාවේ වොෂිංටන් නුවර ‘වැෂ්ටන් අයිලන්ඩ් හි’ දැකිය හැකි බිම් මට්ටමින් අඩි කීපයක් උසින් දැවැන්ත ගසක මධ්‍යයේ සිර වී ඇති ළමා පාපැදිය එලෙස ගස් විසින් ගිල දැමූ එකම පාපැදිය නම් නොවේ.

 අද වනවිට කදිම සංචාරක ආකර්ෂණ නැරඹූම් ස්ථානයක් බවට පත්ව ඇති මෙම ‘රුක් පාපැදිය’ එබඳු පිහිටීමකට පත් වූයේ කෙසේද යන්නට නානා විධ ජනප්‍රවාද ගොඩනැගීමෙන් පෙනී යන්නේ එයට කෙතරම් අවධානයක් දිනා ගැනීමට හැකි වී ඇත්ද යන්නයි. මෙබඳු පිහිටීමකට පාපැදියක් ස්ථානගත වූයේ කෙසේද කියා මෙන්ම එබඳු අනපේක්ෂිත බාධකයක්, බාධකයක් ලෙස සිතා එය මග නොහැර ශාකයේම කොටසක් බවට පත්කර ගනිමින් මෙම වනස්පතීන් වර්ධනය වී ඇති ආකාරය පිළිබඳව ඇත්තටම පුදුම නොවී සිටිය නොහැක.

 ශාක හා ලතාවන් සතු අනන්‍යතාවය මෙබඳු අපූරු ස්වභාවික එමෙන්ම කලාත්මක නිර්මාණ බිහිවීම කෙරෙහි බලපා තිබේ. ස්වභාවයෙන්ම ශාක සතු නම්‍යශීලී හැකියාව මගින් බාහිර බාධක සිය දේහයේම කොටසක් බවට පත් කර ගනිමින්, එබඳු ආගන්තුක දෑ කෙරෙහි මිත්‍රශීලී හැඟීමෙන් යුක්තව කටයුතු කිරීමට ශාක ලොවේ මෙබඳු දැවැන්තයන් සතු මෙම අපූරු ගුණාංගය මිනිස් අපටද කියා දෙනුයේ ආදර්ශමත් පාඩමකි.

ප්‍රියන්ති රුද්‍රිගු